‘Ik heb heel lang geslapen vannacht, dus ik ben er volledig klaar voor’, zegt Hannah Epperson wanneer we elkaar spreken via Skype. Ze heeft ongeveer 14 uur geslapen en het was nodig, want 2016 was al een druk jaar voor de Canadese singer-songwriter. We spreken elkaar enkele dagen voordat haar debuutalbum uitkomt en die release beleefde ze vanuit Berlijn. ‘Ik denk eraan om terug naar hier te verhuizen, want het is hier zo veel goedkoper dan in New York. Het is bijna lachwekkend!’
Hoe voel je je bij de release van je album?
Ik heb het gevoel dat ik nerveus zou moeten zijn, maar ik heb nog nooit een album uitgebracht. Ik heb geen idee wat de reactie zal zijn. Ik heb geen verwachtingen op dit moment, niet op een slechte manier, ik heb gewoon een chille vibe. Ik wil er niet te bezitterig over doen. Als je iets maakt en het uitbrengt, is het niet meer van jou. Het zal op verschillende manieren beluisterd en geïnterpreteerd worden. Het is nu van de mensen. Ik ben nu al super enthousiast om mijn volgende album af te werken.
Er is al een volgende album?
Ja!
Gaat het ook een album zijn waarbij de nummers elk twee versies hebben?
Oh ja, Iris en Amelia. Dat weet ik nog niet eigenlijk.
Hoe kwam je er op om het zo aan te pakken?
Ik begon met de Amelia-nummers twee jaar geleden, gewoon voor de lol met een vriend. Het was eens helemaal anders dan hoe ik daarvoor muziek maakte en het was super leuk. Het maakte me bewust van welke keuzes ik maak in het leven. Ik genoot er echt van om eens op die manier muziek te maken. Maar het voelde nooit als het volledige verhaal. Vorig jaar schreef ik een filmscenario en Iris en Amelia zijn de twee nevenpersonages. Ze bestaan enkel in het hoofd van het hoofdpersonage Skyler, die in een zware dip zit en compleet los staat van de realiteit. Iris en Amelia belichamen twee verschillende kanten van de realiteit en hij raakt zowat geobsedeerd door hen. Hij vindt zijn eigen weg niet. Ik heb die twee invalshoeken ook gebruikt om de muziek te maken. Elk nummer heeft nu een Amelia- en een Iris-versie.
Ben jij Iris en Amelia?
Dat is een interessante vraag. Ik denk dat iedereen een combinatie is van verschillende mensen en plaatsen. De meeste mensen worden door de omstandigheden gedwongen om één versie van zichzelf te kiezen, omdat dat het leven wat simpeler maakt. Ik heb de luxe om de kans te krijgen om verschillende manieren van leven en zijn te ontdekken. Dus ik denk inderdaad dat Iris en Amelia twee kanten zijn van één persoonlijkheid. Skyler in het filmscenario is een beetje de kant van mezelf die ik niet zo leuk vind. Hij is wat narcistisch en hij haat zichzelf ook tegelijk. Dat was mijn manier op kritisch te kijken naar mezelf en de kanten die ik niet leuk vind. Weten wie je bent en wie je kan zijn en dan kiezen voor de beste kant voor jezelf, maakt deel uit van een goed persoon zijn, denk ik. Dat is een grote verantwoordelijkheid in het leven: kiezen om goed te zijn.
Wanneer ga je deze film beginnen maken? Het klinkt echt super boeiend!
Dank je! Wel, ik was er vorig jaar aan begonnen. Ik had een schriftje met heel het idee daarin met de hand geschreven. Toen ik in Portugal op tour was, werd er ingebroken in de auto. Daar stond enkel één zak in met daarin mijn schriftje, een kimono (echt the one thing I loved) en een analoge camera van een vriendin van me. Het was best een trieste inbraak, want er lagen geen spullen van grote waarde in. Enkel sentimentele waarde. Dus nu moet ik alles opnieuw schrijven en hopelijk krijg ik dat in 2017 gedaan.
Wie weet las die dief jouw idee en dacht hij: ‘Hier moet ik iets mee doen!’ en heeft hij er miljoenen mee verdiend in Hollywood.
Dat zou zo grappig zijn! Dat zou echt the best case scenario zijn. Dat zou ik echt fantastisch vinden.
Hoe ga jij te werk wanneer je muziek maakt?
Goh, ik maak iets en dan als het af is, leg ik het opzij. Ik beluister het niet duizend keer opnieuw. Dat was bijvoorbeeld ook zo op school wanneer ik een paper moest schrijven. Op het moment dat ik het laatste punt had gezet, dan was ik ook echt klaar. Ik las niet het hele ding opnieuw, maar gaf het gewoon af. Dan kreeg ik vaak de opmerking dat de inhoud echt heel goed was, maar dat er zo veel schrijffouten in stonden (lacht). Zo gaat het ook met mijn muziek: het is af, dan ga ik niet eindeloos nog zitten luisteren. Je maakt een beslissing, dan is het ook klaar.
Je bent nu in Berlijn. Wat zijn je plannen daar?
Ik heb geen gekke plannen. Ik heb een meeting met mijn label en verder zie ik het nog wel. Ik heb hier nog gewoond een paar jaar geleden. Ik was een jongen gevolgd naar hier en ben een jaar gebleven. Dat was best een donkere periode. Ik vroeg me regelmatig af: wat doe ik hier? Ik was verliefd, of whatever. Ik sprak met mijn label gisteren en waarschijnlijk verhuis ik weer terug naar Berlijn in de lente volgend jaar. Het is hier zo veel goedkoper dan in New York. Het is gewoon lachwekkend. New York is, oh my god, het is daar zo duur.
Hannah Epperson treedt op 6 oktober op in de Ancienne Belgique.
