Credit: Hannes M. Meier
Newmoon heeft zijn debuutalbum uit. Space heet het en het gaat niet over de sterren, de maan en de zon. ‘Het leek ons grappig om de plaat dan Space te noemen, omdat mensen dan een verkeerde conclusie zouden trekken’, vertelt Bart, de zanger van de band. We spraken met hem over het album, emotionele ruimte en de artiesten naar wie hij opkijkt.
Jullie band heet Newmoon en het album heet Space, maar toch slaat die titel niet op de ruimte waar je meteen aan zou denken. Het gaat over emotionele ruimte tussen mensen. Vertel!
Wij hebben de neiging om graag nogal laconisch of cynisch te doen over dingen. Toen we begonnen praten over het concept van de plaat kwamen we aanzetten met het thema van ruimte tussen mensen op een emotioneel of fysiek vlak. Het leek ons grappig om de plaat dan Space te noemen, omdat mensen dan een verkeerde conclusie zouden trekken. We hebben dat bewust gedaan, omdat we het grappig vinden om mensen op een verkeerd been te zetten. Het album op zich gaat helemaal niet over de ruimte, als in de astronomie, maar eerder over mensen waar je close mee bent of bent geweest. Het werd me dan pas duidelijk dat veel dingen in onze levens bepaald worden door ruimte tussen mensen. Soms is dat emotioneel, soms is dat cultureel, soms fysiek of door een taalbarrière. Het leek me een mooie metafoor om mee te spelen, omdat het zo voor de hand liggend is, maar toch ook eigenlijk niet.
Heb je zelf veel ervaring met die ruimte tussen mensen?
Ja, dat is eigenlijk waar heel de plaat over gaat. Het is grotendeels vanuit mijn perspectief hoe ruimte een impact kan hebben op je leven, in positieve en negatieve zin. Het nummer Helium gaat bijvoorbeeld over een abstracte ruimte. Je zit in een negatieve spiraal en je beseft het, maar je raakt er niet uit. Dat is dan een ruimte waar je in vast zit, maar die je misschien ook niet per sé wil veranderen. Het gaat nog verder dan dat: je kan ook terublikken op je leven. Je kan dat dan als afgebakende ruimte in je leven gaan zien. Vanaf dat het thema vast lag, werd het voor mij een spel om die ruimte op zo veel mogelijk situaties in mijn leven te betrekken.
Het werd dus een zoektocht naar dat thema in je leven.
Ja, het heeft zelfs wat dingen in mij wakker gemaakt waarvan ik niet wist dat ze er nog waren. Niet op een therapeutische manier, maar eerder nostalgisch. Dingen waarvan ik dacht dat ze waren verwerkt, maar die toch terug naar de oppervlakte kwamen en gevoelens losweekten.
Jullie gingen ook naar Japan. Head of Stone is daar geschreven. Hoe is dat nummer tot stand gekomen?
Die reis naar Japan was iets wat Bram, de drummer van Newmoon, en ik al lang eens gewoon wilden doen. Eigenlijk had het geen muzikale link, maar het stond op onze bucket list. Wij hebben heel lang samen in een andere band gespeeld en toen werd elk vrij moment opgespaard om met die band bezig te zijn. Toen zijn wij met Newmoon begonnen en dat was aanvankelijk op een lager pitje. We hadden één nummertje uit en op dat moment zijn we naar Japan vertrokken. En eigenlijk is Newmoon net toen in een stroomversnelling terecht gekomen. Daarmee in ons achterhoofd is die reis wel belangrijk geweest voor Newmoon. Ik was al bezig met het schrijven van nummers en Head of Stone is daar ook geschreven. We voelden ons geïsoleerd in een plaats waar we de taal niet spraken. De kleine nuances die je nodig hebt om een band te scheppen met een persoon, die hadden wij daar niet. Dat creëert ook weer een ruimte. Head of Stone werd zo het eerste nummer op ons album.
Jullie lijken wel veel bezig met cultuur. Ik las dat Oasis een inspiratie is, maar ook schrijvers als Murakami en John Steinbeck. Vind je het belangrijk om veel te lezen en naar muziek te luisteren?
Dat is altijd al een groot deel van mijn leven geweest. Ik ben constant op een zoektocht naar mensen waar ik me verwand mee voel. Niet alleen op een persoonlijk vlak, maar ook in de muziek of de literatuur of de kunst. Als ik iets nieuws lees of beluister, dan probeer ik in die mensen hun hoofd te kijken. Waarom doen ze wat ze doen en hoe pakken ze het aan? Het is ongelooflijk hoe die mensen hun gevoelens kunnen omschrijven. Dat is iets waar ik zelf naartoe probeer te werken. Ik zet me graag naast de groten om te zien waar ik naartoe wil, maar je zal me nooit horen zeggen dat ik net zoals Noel Gallagher van Oasis ben.
Heb je op dit moment een favoriete artiest?
Iets wat deze zomer enorm heeft verrast, was Oscar And The Wolf op Pukkelpop. Als iemand die ook met muziek bezig is, was het wel heel indrukwekkend om te zien dat iemand die niet al jaren en jaren succesvol is, Pukkelpop afsloot en iedereen van zijn sokken blies. De nieuwe generatie is ook in staat om een impact te hebben om de muziekwereld in Vlaanderen, of zelfs de wereld. Een andere band die me inspireert is de Belgische band Oathbreaker. Die doen iets totaal anders dan wat wij doen, of wat Oscar And The Wolf doen, maar die zijn echt goed.
Wat zijn de plannen voor de toekomst?
Newmoon aan zo veel mogelijk mensen voorstellen door zo veel mogelijk op te treden. Hopelijk zijn er mensen die een connectie voelen met de muziek, want dat vind ik echt belangrijk.
Op 10 december staat Newmoon in Ancienne Belgique in Brussel.
